Społeczeństwo, gospodarka i klimat

Chanat Zefarski, zwany popularnie Zefarem, to państwo leżące w ogromnej większości na terenach Wielkiej Pustyni, zwanej przez jej mieszkańców Bahr Al-ramal czyli, mówiąc w języku wspólnym, Morze Piasku. Mniejszą cześć ziem Zefaru, leżącą na północy i graniczącą z Semavią, stanowi step.
Klimat Chanatu Zefarskiego można określić jako gorący i suchy. Na Wielkiej Pustyni temperatury w ciągu dnia dochodzą do ponad pięćdziesięciu stopni Celsiusza, aby w nocy spaść do około zera. Na stepie, stanowiącym pas ziemi intensywnie wykorzystywanej, temperatura oscyluje w lecie od 18 do 28 stopni, a zimą od -18 do -22.


Towarami, z których słynie Chanat Zefaru, są konie i wyroby z Pustynnego Szkła. Żadna z wielu ras koni hodowanych na Idias, nie może iść w paragon w szybkości i wytrzymałości z zefarskimi rumakami. Konie zefarskie, których hodowla odbywa się na stepie, należą do koni wyjątkowo pięknych i proporcjonalnych. Mają lekkie budowy ciała (sylwetkę zazwyczaj można wpisać w kwadrat), łabędzie szyje oraz piękne głowy, o szlachetnym profilu i szerokich nozdrzach. Wysokość w kłębie oscyluje w granicach od 150 do 160 centymetrów, a waga w przedziale od 400 do 450 kg. Tym co dodaje tym koniom dodatkowego uroku jest wysoko noszony ogon. Konie zefarskie cechuje wyjątkowa inteligencja, odwaga, ognisty temperament, wojowniczość i przywiązanie do właściciela. Doskonale wykorzystują paszę, nie są wybredne a ich zapotrzebowanie na wodę można określić jako bardzo niewielkie.

Przedmioty codziennego użytku, zastawa, broń czy pancerze z zefarskiego Pustynnego Szkła to coś, o czym marzy większość szanujących się arystokratycznych rodów. Proces technologiczny wytwarzania Pustynnego Szkła, jest wiedzą pilnie strzeżoną, a każdy, kto poznał ów sekret, na zawsze zostaje w Zefarze. Czasem pod strażą, a czasem pod piaskami pustyni.
Pustynne szkło może mieć różne kolory, ale najpopularniejszymi są zielony, niebieski, fioletowy, żółty lub czerwony. Tym co odróżnia Szkło Pustynne od innych jest fakt, że to pierwsze jest dość elastyczne, przez co wyprodukowana z niego broń czy pancerze znakomicie sprawdzają się na polu walki. Osoby, które badały Pustynne Szkło twierdzą, że jest ono niemal równie twarde co szafir, a zarysowanie go zwykłą stalą jest niemożliwe.


Zefarowie, bo tak zwyczajowo nazywa się mieszkańców Chanatu, to ludzie o śniadej skórze charakteryzujący się niezwykle dobrym przystosowaniem do życia w trudnych warunkach jakie panują na pustyni. Niezwykle pożądaną cechą zarówno u kobiet jak i u mężczyzn, są jasne oczy które kontrastują z ciemniejszą skórą a najlepiej i włosami.
Kanonem piękna wśród mężczyzn jest wysoki, postawny Zefar o dobrze utrzymanej ale nie przesadnie umięśnionej sylwetce, najlepiej brodaty.
Kanonem piękna wśród kobiet natomiast, pani o zmysłowo zaokrąglonych kształtach, szerokich biodrach i delikatnej nadwadze, bowiem według wierzeń, tylko taka kobieta może wydać na świat zdrowie dzieci.
Moda zefarska charakteryzuje się wykorzystaniem bardzo krzykliwych kolorów i przeróżnych faktur materiału. Kobiety chętnie wybierają czerwienie i kolory ciepłej palety barw, natomiast mężczyźni najczęściej ubierają błękity i głębokie zielenie.
Czerń i biel zarezerwowane są jedynie dla dostojników królewskich i kapłanów.
Stroje Zefarów są luźne i przewiewne - stawiają przede wszystkim na wygodę, natomiast jeśli chodzi o makijaż, duży nacisk stawiany jest na podkreślanie oczu węglem (czy to u kobiet, czy mężczyzn).