Uzbrojenie

Zimna, pokryta śniegiem i lodem, pełna górskich szczytów i iglastych lasów Vistaria, nie jest krainą urodzajną. Większość pól uprawnych jest kamienista i mało żyzna, przez co plonów żadną miara nie można uznać z obfite. Jednak to nie zborze jest głównym bogactwem tej ziemi. Vistaria to kraina słynąca ze złóż żelaza i węgla a co za tym idzie doskonałej stali i twardych jak owa stal wojowników, którym nie są straszne żadne warunki. Wszak gdzie może być gorzej niż w miejscu, które geografowie nazywają „Lodowym Piekłem” albo „Śnieżną pustynią” ?

Uzbrojenie Vistarijczyków to głównie miecze, topory, włócznie i młoty bojowe. W związku z brakiem dobrego drewna, strzelcy vistarijscy używają ciężkich kusz, a w czasie trwającego dość długo przeładowania, chowają się za pawężami. W związku z powszechnym dostępem do rudy żelaza, dużą ilością płatnerzy, kowali, mieczników i innych pracujących ze stalą specjalistów, wszyscy żołnierze pochodzący z Vistarii mają dostęp do stalowych pancerzy dobrej jakości w relatywnie niskich cenach. Wielu pochodzących z nizin społecznych wojowników zadowala się kolczugami, kirysami, brygantynami czy kirysami. Jednakże znakomita większość wojowników, po uzbieraniu funduszy, nabywa i używa pełnych pancerzy płytowych. Vistaria dysponuje mało mobilną, ale znakomicie wyćwiczoną, uzbrojoną i opancerzoną, ciężką jazdą. Biada temu kto znajdzie się na drodze „Pancernej Pięści”.

Tym co dodatkowo wyróżnia Vistarijczyków ponad inne narody zamieszkujące Idias, jest technologia pozwalająca na wytwarzanie czarnego prochu, której młyny prochowe, z rozkazu władcy, strzegą jak oka w głowie. W armii vistarijskiej służą bombardierzy obsługujący czarnoprochowe bombardy i oddziały strzelców, aczkolwiek broni tej daleko jest do doskonałości.