Największa i najważniejsza budowla Ziratu, czyli zamek to w zasadzie cały kompleks pałacowy, na którego składają się przepiękne, wykonane z białego kamienia budynki o złotych, skrzących w słońcu kopulastych dachach. W skład kompleksu wchodzą zarówno pomieszczenia służbowe jak i mieszkalne samego władcy oraz przylegający do nich Harem. Pomiędzy pojedynczymi budowlami znajdują się sztucznie stworzone baseny, wypełnione krystalicznie czystą wodą i będące domem dla kolorowych ryb i egzotycznych ptaków. Ozdabiające tereny przypałacowe ogrody zachwycają soczystą zielenią.
Do kompleksu pałacowego wstęp mają jedynie nieliczni - urzędnicy, rodzina królewska bądź ci, którzy otrzymali zaproszenie od władcy Chanatu.

Mieszczący się na ogromnej połaci terenu Wielki Bazar sam w sobie mógłby stanowić osobne miasto w mieście. Rozstawione na szerokim placu kolorowe namioty skrywają kupców oraz oferowane przez nich towary. Na Wielkim Bazarze można dostać niemal wszystko, od towarów pierwszej potrzeby, przez ubrania a nawet biżuterię oraz elementy wyposażenia domu. Niektóre namioty oferują usługi kosmetyczne i fryzjerskie, inne, większe to cyrki lub areny walk. Znajdą się również i te, które kuszą przechodzących słodkim zapachem kadzideł i miłości, oczywiście płatnej, bo na Wielkim Bazarze nie ma nic za darmo.
Wielki Bazar jest miejscem handlu jedynie dla zgłoszonych Gildii kupców oraz rzemieślników. Nie toleruje się tu sprzedaży pokątnej a porządku pilnuje surowa Straż Miejska, przemierzająca plac zarówno piechotą jak i konno.

Dzielnica świątynna na którą składa się rozległa sieć wysokich, piętrowych domów w kolorze piasku, to dzielnica ekskluzywna i przeznaczona jedynie dla arystokracji i kapłanów. Nie ma możliwości by nawet najbogatszy kupiec zdołał kupić w tym miejscu dom czy mieszkanie. Sercem tego miejsca jest wysoka, biała wieża i otaczający ją plac - miejsce modlitw ludu Chanatu. To tu, co trzy dni gromadzą się wierni, i w pokornych skłonach oddają cześć bogu, wysłuchując śpiewu Kapłana i niejednokrotnie akompaniując mu cichą modlitwą.
Każdy Zefar ma obowiązek brać udział we wspólnej modlitwie, nie istnieją żadne odstępstwa od tego surowego prawa. Jeśli ktoś z jakichś powodów nie może dotrzeć pod Wieżę, odbywa modlitwę w domu pod okiem wyznaczonego mu Kapłana.

Królują tu niewysokie domki w całości wykonane z piaskowego kamienia, udekorowane parawanami. Gorący klimat Zefaru sprawia, że raczej rezygnuje się z dużej ilości okien, ograniczając się do niewielkich lufcików wpuszczających świeże powietrze. Na co dzień, w domkach jest chłodno i przyjemnie, ale po samych Zefarach nie można spodziewać się gościnności - z reguły nieufni, wpuszczają do swoich domów jedynie rodzinę i zaproszonych gości. Między domkami pozostawiono kilka większych placyków, na których to kwitnie życie kulturalne - głównie pokazy teatralne na których to wystawiane są sztuki związane z wiarą, bądź koncerty grajków. Karczmy nie są popularne, częściej można spotkać Łaźnie bądź Domy Rozkoszy, gdzie w miłym towarzystwie można odpocząć od skwaru bezlitosnego, zefarskiego słońca. Porządku pilnuje Straż Miejska, lecz patrole nie są tu tak liczne jak w Dzielnicy świątynnej.